Święta Wielkanocne to najważniejsze święto w roku liturgicznym.
W Kościołach ubierane są groby symbolizujące Śmierć Pańską sprzed 2000 lat. Stało się tradycją czuwanie przy Grobie Pańskim w oczekiwaniu na zmartwychwstanie. Od dawna tego zadania podejmują się strażacy, którzy nie tylko pomagają w ratowaniu życia i mienia ludzkiego, ale także aktywnie uczestniczą w życiu lokalnej społeczności i w życiu religijnym parafii.

Jednym z takich przykładów uczestnictwa w życiu religijnym jest wystawianie warty przy Grobie Pańskim w czasie Wielkiej Nocy.
Historia wystawiania wart przy Grobie Pańskim przez strażaków jest długa i nie zawsze łatwa. Lata sześćdziesiąte XX wieku to czasy gdy za samą obecność na niedzielnej Mszy Świętej, władze w różny sposób represjonowały ludzi, zwykle pozbawiając lub nie pozwalając na objęcie stanowiska kierowniczego czy urzędniczego. Trzeba było należeć do partii a kościół omijać szerokim łukiem. Strażacy zawsze odważni w walce z wszelakimi żywiołami nie ulękli się też zakazów ówczesnej władzy i nieprzerwanie do dzisiejszych dni organizują czuwanie w Wielkanocne Święta. Jakby zamrożeni stoją najbliżej jak tylko można Grobu Pańskiego i przeżywają na swój sposób Mękę Pańską, może nawet jako pokutę. Stojąc na warcie honorowej przez całą noc i mając świadomość dobrze wypełnionego obowiązku, lepiej smakuje Im śniadanie w gronie rodzinnym.

RomualD Trzeciak