W dniu 10 marca 2008 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył   KrzyĹźem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski Antoniego Szymkowskiego   “za wybitne zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i artystycznej”.

Uroczyste wręczenie Panu Antoniemu Szymkowskiemu  KrzyĹźa Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski odbędzie się   w Zakładzie Pielęgnacyjno-Opiekuńczym w Toruniu przy ul. Ligi Polskiej 8 w dniu 3 kwietnia o godz. 11.00.  Kancelaria Prezydenta RP zapowiedziała przyjazd minister Ewy Ziomeckiej. W spotkaniu wezmą rĂłwnieĹź udział prezydent Torunia Michał Zaleski i przewodniczący Rady Miasta Torunia Waldemar Przybyszewski, ktĂłrzy przekażą p. Szymkowskiemu listy gratulacyjne i Ĺźyczenia.

Wnioskodawcą nadania orderu jest Komitet Społeczny „Solidarni – Toruń Pamięta”.

Antoni Marian Szymkowski jest absolwentem Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę magisterską pisał w Zakładzie Zabytkoznastwa i Konserwatorstwa Wydziału Sztuk Pięknych UMK na temat „Kościół w Kościelnej Wsi na Kujawach. Monografia z uwzględnieniem osadnictwa, genezy typu kościoła romańskiego i problemĂłw konserwatorskich.”  Praca ta o wiele wykraczała poza zakres pracy magisterskiej. Po uzyskaniu dyplomu jako asystent rozpoczął pracę na macierzystym Wydziale. Antoni Szymkowski szczegĂłlnie zachwycający się sztuką i architekturą sakralną w ramach zajęć ze studentami często odwiedzał kościoły. Z powodu przekonań został, przez Ăłwczesnego rektora UMK, usunięty z pracy na uczelni w 1965 r. Początkowo pracował w Muzeum Etnograficznym, a następnie aĹź do emerytury w Technikum Budowlanym w Toruniu, gdzie uczył rysunku i elementĂłw historii sztuki. Gdziekolwiek pracował zawsze pracował z zapałem i poświęceniem. RĂłwnieĹź w Technikum Budowlanym razem z uczniami w ramach zajęć szkolnych jak i zajęć pozalekcyjnych zrekonstruował dokładną makietę  Zamku KrzyĹźackiego w Toruniu.

Tam teĹź w sierpniu 1980 r. utworzył NSZZ „Solidarność”. Został internowany w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. i osadzony w Potulicach, a następnie w Strzebielinku. Podczas internowania w Strzebielinku wykonał kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, nazwaną obrazem Matki Boskiej Strzebielińskiej, a takĹźe ołtarz do procesji BoĹźego Ciała, ktĂłra odbyła się na spacerniaku więziennym 10 czerwca 1982 r. Z internowania został zwolniony 24 sierpnia 1982 r. Był przykładnym  nauczycielem  katolickim, przekazującym młodzieĹźy wiedzę o zbrodni katyńskiej i o innych wydarzeniach historycznych, o ktĂłrych milczały podręczniki. Prowadził wykłady ze sztuki sakralnej w WyĹźszym Seminarium Duchownym Misjonarzy Świętej Rodziny w Kazimierzu Biskupim k/Konina.

Antoni Marian Szymkowski, nazywany przez media torunianinem, jest tak naprawdę Obywatelem dwĂłch miejscowości: miasta Torunia i pozbawionych przez zaborcę rosyjskiego praw miejskich Osięcin. Po przejściu w stan spoczynku całą swoja energię i chęć działania przekazał Osięcinom. Tu się bowiem urodził i wychował. Tylko na krĂłtki czas zatrzymał się w Toruniu, na czas studiĂłw uniwersyteckich i juĹź tam został na dłuĹźej. Mimo, ze wcale łatwego Ĺźycia w Toruniu nie miał, był tam i dawał wszystko co miał najlepsze – ogromną wiedzę i ufność w ludzi. Tu w Osięcinach przystąpił do pracy od podstaw. Przez wiele lat całkowicie bezpłatnie prowadził wykłady w Gminnym Ośrodku Kultury na temat historii sztuki. Na wykładach zawsze była wysoka frekwencja, mimo Ĺźe nikt nikogo nie zmuszał. Wniosek. Wykłady były bardzo ciekawe. Antoni Szymkowski w sposĂłb widoczny był katolikiem. Wszędzie tam, gdzie potrzebna była Jego  pomoc, udzielał jej. SzczegĂłlnie chętnie pracował przy kościele. Projektował i własnoręcznie z pomocą ministrantĂłw, słuĹźby kościelnej czy parafian  wykonywał co roku Żłobek na BoĹźe Narodzenie i GrĂłb Pański na Wielkanoc. Uczestniczył teĹź jako projektant i wykonawca wystroju kościoła i otoczenia kościoła na róşne uroczystości parafialne.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brał czynny udział w przygotowywaniu wieńców dożynkowych. Projektował je i razem z parafianami wykonywał. Któregoś roku wieniec dożynkowy zaprojektowany i w części wykonany przez Antoniego Szymkowskiego zajął pierwsze miejsce w Polsce. Przechowywany był później w Skarbcu na Jasnej Górze.

 

 

 

 

 

Przez kilka lat na Boże Ciało wykonywał przy swoim domu Ołtarz.

 

 

 

 

 

Ta współpraca z parafą miała szczegĂłlnie ścisłe więzy w okresie od 1 lipca 1985 r. do 7 lipca 1993 r., kiedy   proboszczem parafii Osięciny był ks. kan. Karol NapiĂłrkowski. 

Z przybyciem do Osięcin ks. Karola NapiĂłrkowskiego wiąże się przypomnienie o wojennym męczeństwie ks. Wincentego Matuszewskiego i ks. JĂłzefa Kurzawy zamordowanych przez hitlerowcĂłw 24 maja 1940 r. i rozpoczęcie procesu Ich beatyfikacji. W prace te bardzo aktywnie zaangaĹźował się Antoni Szymkowski, m. in. zaprojektował  pomnik, ktĂłry stanął w Witowie, miejscu śmierci Księży MęczennikĂłw. Poświęcony został 28 maja 1987 r.  w dniu Wniebowstąpienia Pańskiego przez ks. dziekana Zdzisława Rogalskiego z Radziejowa. Ks. proboszcz Karol NapiĂłrkowski był niestrudzonym organizatorem pielgrzymek, jak je nazywał, religijno historycznych. Uczestnicy tych pielgrzymek modlili się w kolejnych odwiedzanych kościołach, ale takĹźe zapoznawali się z ich historią i architekturą. O to zawsze dbał niestrudzony Pan Antoni. Był prawie na kaĹźdej pielgrzymce i bardzo ciekawie opowiadał o odwiedzanych kościołach.

 

 

WspĂłlnie z Antonim Trzeciakiem organizowali, dla stałej grupki chętnych, wyjazdy tematyczne np. szlakiem kościołów romańskich. Były to wyjazdy nad wyraz ciekawe, bo Pan Antoni Szymkowski umiał ciekawie opowiadać. Ta grupa dzięki Panu Antoniemu zwiedziła wiele kościołów i klasztorĂłw, nawet w tych częściach, gdzie nie były udostępnione do zwiedzania. Dzięki Panu Antoniemu mieliśmy okazję poznać i obejrzeć zbiory Pana Stanisława Pijanowskiego z Głuchej Puszczy. A zbiory Jego były ogromne i bardzo ciekawe. To tu po raz pierwszy widzieliśmy książki dotąd niedostępne m.in. kilka tomĂłw „The Katyn Forest Massacre” – Wasington 1952.