”S艂owo niezwyk艂e co jutro zakwitnie jak sad, w sercu schowam. Przej艣膰 wtedy mog臋 przez ogie艅 i wod臋, bo wiem, 偶e je mam. Oczu mow膮 dawno nazwane zwyczajne i znane tak trwa. Chc臋 w nie wierzy膰 , chc臋 je prze偶y膰 , ju偶 czas.
Dzie艅 chyli si臋 , nadchodzi ch艂贸d. Nie uwierzy艂e艣 jeszcze w bia艂膮 magi臋 s艂贸w? A ja wiem , gdy cisza trwa, co nienazwane , ucieka nam. S艂owo niezwyk艂e co jutro zakwitnie jak sad, w sercu schowam. Przej艣膰 wtedy mog臋 przez ogie艅 i wod臋, bo wiem ,偶e je mam.”
S艂owami poezji dyrektor gimnazjum w Osi臋cinach powita艂a zaproszonych go艣ci na wieczorze poezji, kt贸ry przygotowa艂a wraz z panem Tomaszem Cybulskim – nauczycielem muzyki i pani膮 Iren膮 Zakrzewsk膮 – nauczycielem biblioteki . Zaproszenie na to niezwykle nastrojowe spotkanie przyj臋li: pani Halina Urba艅ska – sekretarz gminy , pani Jolanta Sm臋tek – skarbnik gminy, przewodnicz膮cy Komisji Rewizyjnej pan Antonii Trzeciak, przewodnicz膮cy Komisji O艣wiatowej pan Leszek Cybulski, radny pan Zenon Paliwoda, dyrektor GOK pan Piotr Zieli艅ski, dyrektor Niepublicznej Szko艂y Podstawowej w Pocierzynie pani Anna Rosi艅ska, przewodnicz膮cy rady rodzic贸w pan Andrzej Koz艂owski cz艂onkowie zarz膮du rady rodzic贸w pani D偶aneta Matusiak i pani Ma艂gorzata Lewandowska oraz nauczyciele i pracownicy obs艂ugi.
Recytacje, wokalne popisy uczennic gimnazjum , prezentacja multimedialna wywo艂a艂y poruszenie w艣r贸d odbiorc贸w. 艁za si臋 w oku kr臋ci艂a, gdy w auli rozleg艂y si臋 znane z dawnych lat szlagiery. W wykonaniu Ewy Demarczyk by艂 to „Tomasz贸w”. A Stan Borys przypomnia艂 „ Jask贸艂k臋 uwi臋zion膮” .Zesp贸艂 Raz, dwa, trzy zapewnia艂 ,偶e „Jutro mo偶emy by膰 szcz臋艣liwi”, mimo 偶e „Zegarmistrz 艣wiat艂a” przyjdzie kiedy艣 po ka偶dego z nas , jak kiedy艣 zapewnia艂 Tadeusz Wo藕niak, a tym razem wy艣piewa艂a Kasia Rozp臋dowska . Godne podziwu by艂y te偶 recytacje w wykonaniu uczni贸w gimnazjum. Przygotowane perfekcyjnie wprawi艂y s艂uchaczy w melancholijny nastr贸j. Bo jak偶e nie zaduma膰 si臋 nad losem , gdy ukryta w s艂owach prawda o cz艂owieku ?To poeta stwarza niezwyk艂e 艣wiaty, bez jego rozkazu nic si臋 nie stanie. Poeci byli , s膮 i b臋d膮. Nie starczy nam 偶ycia ,” by wszystko , co napisane , zosta艂o przeczytane.” Ale warto pr贸bowa膰 . I czy cz艂owiek ma lat „ pi臋膰dziesi膮t czy dziewi臋膰” , to gdy czyta poezj臋 , „przeciera oczy , dzwonek le艣ny poznaje, 膰my p艂oszy i na serce k艂adzie mech jak opatrunek”
I tak w nastroju refleksji, wspomnie艅 i magii s艂owa up艂yn膮艂 wiecz贸r poezji przygotowany przez pani膮 Gra偶yn臋 Kamionk臋, kt贸ra by艂膮 te偶 autork膮 scenariusza.
Gra偶yna Kamionka |
