Dzień chyli się , nadchodzi chłód. Nie uwierzyłeś jeszcze w białą magię słów? A ja wiem , gdy cisza trwa, co nienazwane , ucieka nam. Słowo niezwykłe co jutro zakwitnie jak sad, w sercu schowam. Przejść wtedy mogę przez ogień i wodę, bo wiem ,że je mam.”

 

Słowami poezji dyrektor gimnazjum w Osięcinach powitała zaproszonych gości na wieczorze poezji, który przygotowała wraz z panem Tomaszem Cybulskim – nauczycielem muzyki i panią Ireną Zakrzewską – nauczycielem biblioteki . Zaproszenie na to niezwykle nastrojowe spotkanie przyjęli: pani Halina Urbańska – sekretarz gminy , pani Jolanta Smętek – skarbnik gminy, przewodniczący Komisji Rewizyjnej pan Antonii Trzeciak, przewodniczący Komisji Oświatowej pan Leszek Cybulski, radny pan Zenon Paliwoda, dyrektor GOK pan Piotr Zieliński, dyrektor Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Pocierzynie pani Anna Rosińska, przewodniczący rady rodziców pan Andrzej  Kozłowski członkowie zarządu  rady rodziców pani Dżaneta Matusiak i pani Małgorzata Lewandowska oraz  nauczyciele i pracownicy obsługi.

Recytacje, wokalne popisy uczennic gimnazjum , prezentacja multimedialna wywołały poruszenie wśród odbiorców. Łza się w oku kręciła, gdy w auli rozległy się znane z dawnych lat szlagiery. W wykonaniu Ewy Demarczyk  był to „Tomaszów”. A Stan Borys przypomniał „ Jaskółkę uwięzioną” .Zespół  Raz, dwa, trzy  zapewniał ,że „Jutro możemy być szczęśliwi”, mimo że „Zegarmistrz światła” przyjdzie kiedyś po każdego z nas , jak kiedyś zapewniał Tadeusz Woźniak, a  tym razem wyśpiewała  Kasia  Rozpędowska . Godne podziwu były też recytacje w wykonaniu uczniów gimnazjum. Przygotowane perfekcyjnie wprawiły słuchaczy w melancholijny nastrój. Bo jakże nie zadumać się nad losem , gdy ukryta w słowach prawda o człowieku ?To poeta stwarza niezwykłe światy, bez jego rozkazu nic się nie stanie. Poeci byli , są i będą. Nie starczy nam życia ,” by wszystko , co napisane , zostało przeczytane.” Ale warto próbować . I czy człowiek ma lat „ pięćdziesiąt   czy dziewięć” , to gdy czyta poezję , „przeciera oczy , dzwonek leśny poznaje, ćmy płoszy i na serce kładzie mech jak opatrunek”

I tak w nastroju refleksji, wspomnień i magii słowa  upłynął wieczór poezji przygotowany przez panią Grażynę Kamionkę, która byłą też autorką scenariusza.