Foto: RomualD

Tego dnia udajemy się na groby bliskich nam osób. W ciszy cmentarza przy blasku zniczy kontemplujemy swoje życie doczesne. Wspominamy nad grobami osoby, które od nas odeszły. Ten dzień to nie jest zwykły dzień dla wszystkich chrześcijan. Ci, których tak nazywamy świętymi, są-były osobami, które dostąpiły łaski błogosławieństwa a swoim życiem dowiodły, że każdy może być świętym - nie tylko postacie na starych obrazach i księgach ale każdy, kto potrafi swoimi czynami i modlitwą pomóc bliźniemu, kto nie za zapłatę pomaga innym. Święci chodzą pośród nas i choć nie otacza ich aureola świętości to udowadniają na każdym kroku kim są.

Uroczystość przypadająca na 1 listopada wyraża powszechne powołanie do świętości. Wskazuje na hojność Pana Boga i pogłębia nadzieję, że wszelkie rozstanie nie jest ostateczne, bo wszyscy są zaproszeni do domu Ojca. Razem jednak Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny przypominają prawdę o wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie, pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. Wśród tych trzech stanów Kościoła dokonuje się, poprzez modlitwę, pamięć czy ofiarę, ciągła wymiana dóbr duchowych. W tej łączności (komunii) wyraża się świętych obcowanie.
1 listopada. Od 610 do 731 roku naszej ery święto to obchodzono 1 maja, dopiero Papież Grzegorz III, w 731 roku, przeniósł to święto na 1 listopada. Święto Wszystkich Świętych wprowadził dla całego kościoła papież Grzegorz IV w 834 roku jako symbol pamięci o zmarłych.

przedruk