1942-04-22

Niemcy wybudowali w pobliżu dworu dwa drewniane baraki i otoczyli park wysokim parkanem z desek. Od dnia 8 grudnia 1941 r. zaczął tam działać obóz zagłady - SS Sonderkommando Kulmhof. Do obozu zagłady w Chełmnie przywożono na raz około 150 osób. Do przywiezionych SS-man z załogi obozu wygłaszał krótkie przemówienie zapewniając, że po kąpieli wszyscy zostaną wysłani do pracy. Po wysłuchaniu przemówienia wprowadzano ich do jednej ze sal na piętrze, gdzie rozbierali się i kierując się strzałkami informującymi „do kąpieli” schodzili na parter. Na końcu korytarza znajdowały się drzwi, a zaraz za nimi kryte samochody z drzwiami w tylnej części. W szybkim tempie zostali załadowani na samochody. Po zamknięciu uszczelnionych drzwi samochód stawał się ruchomą komorą gazową, gdyż spaliny były odprowadzane do środka skrzyni, w której znajdowali się ludzie. Zapuszczano silniki, które pracowały tak długo, aż ucichły jęki duszących się ludzi. Wtedy samochody już w większości z trupami odjeżdżały do odległego o 4 km lasku rzuchowskiego. W lasku czekała na przybycie samochodów specjalna drużyna robocza złożona z więźniów Żydów zwana Waldkommando. Drużyna ta wyładowywała z samochodów zwłoki, ściągała z nich wszelką biżuterię oraz wyrywała złote zęby. Obrabowane zwłoki grzebano w wielkich dołach. Od wiosny 1942 r. zwłoki były palone w specjalnie urządzonych krematoriach. Wówczas to również poprzednio zakopane zwłoki zostały wykopane i spalone. Ślady swoich zbrodni Niemcy zaczęli starannie zacierać do tego stopnia, że przesiewano popioły ze spalonych zwłok i niedopalone resztki kości rozdrabniano w specjalnych młynach. Prochy były zakopywane lub wrzucane do rzeki.