Wiersz napisany dla
Stefana Rosi艅skiego
przez przyjaci贸艂k臋
Jego c贸rek
W艂oc艂awek, 22 czerwca 2007 rok
Miasteczko Stefana
S膮 w naszym kraju kochanym miasta, miasteczka, mie艣ciny
Miejscowo艣膰, o kt贸rej chc臋 wspomnie膰 ma nazw臋 Osi臋ciny.
Pe艂no tu wspomnie艅 mieszka艅c贸w, bogatej historii i 偶ycia
Dzie艅 si臋 zaczyna d藕wi臋kami ko艣cielnych dzwon贸w bicia
Domy, ogrody, uliczki widniej膮, jak t臋cza na niebie
Nie jeden przemi艂y gospodarz, zaprasza go艣ci do siebie
Pozna艂am cz艂owieka w tym mie艣cie i wiem, 偶e jest wyj膮tkowy
Dostojny, pe艂en pogody ze srebrnym nakryciem g艂owy
Jego wyr贸偶ni膰 nale偶y, o Nim zapomnie膰 nie spos贸b
W mieszkaniu Stefana – nestora, bywa艂o wiele os贸b
I ka偶da mile wspomina chwila sp臋dzone w tym domu
O Weronice my艣l膮c lecz tylko po kryjomu
Stefan oddany jest innym, szczeg贸lnie Panu Bogu
I B贸g pewnie my艣li o Nim, czekaj膮c gdzie艣 tam na progu
Bo chcia艂by mie膰 blisko siebie dusz臋 tak pe艂n膮 mi艂o艣ci
By z sercem wielkim i czu艂ym, przyjmowa艂 u Niego go艣ci
My艣l臋 jednak, 偶e Stefan nie prze偶y艂 jeszcze wszystkiego
Na setnej rocznicy urodzin, spotkamy si臋 zgodnie u Niego
Czekaj膮 z niecierpliwo艣ci膮: prawnuk, wnuki, rodzina
Ja my艣l臋, 偶e te偶 tam b臋d臋, autorka
Buczy艅ska Gra偶yna |
